De volledige tekst van onderstaand artikel verscheen in het conservatief cultureel tijdschrift van de Deltastichting TeKoS van oktober/november/december 2015. Omdat niet iederéén op dat schitterende tijdschrift geabonneerd is - nochtans een aanrader, waaraan u steeds gevolg kan geven via de webstek van de
Deltastichting - hierbij een paar uittreksels:
"Spitsbergen, de in 1596 door de Fries Willem Barentsz ontdekte archipel,
haalt zelden het nieuws. Niet echt eigenaardig: Svalbard (“koude kust”),
zoals de archipel in het Noors wordt genoemd (“Spitsbergen” is nog
slechts in gebruik als naam voor het grootste eiland), ligt halverwege
continentaal Noorwegen en de Noordpool, is grotendeels bedekt met ijs, en telt
nog geen 2700 menselijke inwoners. Spitsbergen genoot in vroeger jaren zelfs
een danige splendid isolation dat de Duitse soldaten die daar naar het
einde van WOII toe een weerstation bemanden en het radiocontact met Berlijn
verloren, tot 4 september 1945 - een aantal dagen nadat ze hun radio hadden
kunnen herstellen - moesten wachten om opgepikt te worden door een Noorse
zeehondenjager. Ze waren de laatste Duitse soldaten die zich overgaven."
(...)
"Wie zei ook alweer: leer de Afrikanen vissen in plaats van ze vis te
geven? Het blijft een werkbare strategie, ook als je afstapt van het loutere
antropocentrisme. Het is bovendien een strategie die mensen van onze
"strekking" ter zake al jaren als de enige werkbare zien: échte
ontwikkelings-hulp. En de voordelen zijn ook voor ons, westerlingen,
veelvoudig: onze eigen natuur wordt beschermd door de natuur aldaar te
beschermen en mensen die daar een redelijk leven hebben, vluchten niet eerst
naar de steden om vervolgens, zoals die andere trekvogels, naar Europa te
verkassen. Want laat ons wel wezen: de menselijke trekvogels keren voor het
overgrote deel nooit meer terug naar de plaats van herkomst, al zijn er (toch
eigenaardig en dat fenomeen zullen we wellicht binnen afzienbare tijd ook
kunnen waarnemen bij de "Syriërs" die nu de grens over komen) wel een
hoop die ieder jaar een paar weken vakantie houden in het land waar ze zich
toch zo onveilig voelden."
(...)
"En wat denken wij daarvan? Dat het, ook los van de menselijke belangen -
Gaia bestaat uit meer dan onze soort alleen -, zinnig zou zijn soorten die nog
niet geheel uitgeroeid zijn de kans te geven zich enigszins te herstellen.
Waarom de vis niet eens overslaan? De tijden dat vrijdag visdag was omdat zulks
een "versterving" inhield, zijn immers al lang voorbij. Waarom van
vrijdag (en mogelijk een paar andere dagen) niet eens een vegetarische dag
maken? Daar hoéf je heus geen dreadlocks voor te hebben ..."
(...)
"En nog eentje: "Wat we zelf doen, doen we niet altijd beter. De
natuur levert - vaak onverwachte - oplossingen voor problemen, die hun
deugdelijkheid soms al miljoenen jaren hebben bewezen. De natuur doet dat
bovendien met zo weinig mogelijk grondstoffen - de natuur kent geen afval - en
zo weinig mogelijk energie." Dat mochten we lezen in EOS -
Maandblad over wetenschap van september 2015. We durven toch hopen dat aan
die bevindingen niet al te veel onderzoek is voorafgegaan, want energie
verspillen aan het intrappen van open deuren is iets wat mensen, in
tegenstelling tot de rest van de natuur, ook ál te veel doen."
(...)
"Dat Monsanto en aanverwanten al jaren aan het werken zijn aan een
opvolger van Roundup, een nieuw vergif, waarvan ze de geheimen weerom zo lang
mogelijk zullen bewaren en waarmee we weer decennia zullen bewerkt worden,
lijkt ons vanzelfsprekend (zo'n bedrijven wachten, zittend op hun berg geld,
echt niet op wat er uit de lucht komt vallen). En dat we weer hetzelfde
scenario tegemoet gaan als er niks veranderd aan onze mentaliteit (ook de onze,
ja, niet alleen die van de bedrijven in kwestie) en in de wetgeving, ligt voor
de hand. Zolang bedrijven hun spullen wel mogen verkopen aan eender wie, maar
hun eigen onderzoeksresultaten omtrent die spullen geheim mogen houden, en onafhankelijk
onderzoek van geen tel is, zal daaraan niets veranderen. Zolang wij, als
consumenten van planten (én de dieren die een groot deel van die planten
opeten), blijven denken dat vergif voor planten en/of dieren geen vergif is
voor ons, verdienen we dat nog ook."
(...)
"Onderzoekers uit de omstreken van de wieg van de mensheid (de kans dat de
mensheid daar ook aan zijn weg naar het sterfbed begint, lijkt op het moment
van dit schrijven met de dag groter te worden) hebben dan ook beroep gedaan op
de Spitsbergse zaadbank om aan tarwe, gerst en grassen te komen die specifiek
gedijen in drogere streken. Syriërs op Spitsbergen en zaad uit Spitsbergen in
Syrië? O tempora, o mores."
(...)
"En, ja, ik geef het toe: dat de wereld slechts kan verbeterd worden door
bij jezelf te beginnen, is een stokpaardje van me. Hoe meer mensen van zo'n
beestje last hebben, hoe beter, wat mij betreft."
